Co w "Chaszczach" piszczy?

Nie ma to jak wziąć upragniony urlop, zaszyć się w jakiejś dziurze i oddać się
bezgranicznie swojemu hobby, słuchać odgłosów lasu i ptaków i...nadziać się na wisielca. Wprost wymarzony urlop.

Tak właśnie zaczyna się najnowsza książka Jana Grzegorczyka "Chaszcze". Główny bohater Stanisław Madej - stary kawaler około 50tki, tłumacz - wyjeżdża na wieś do Rojna, gdzie zamieszkuje w domu dawnego muzyka. Remontuje go i wiąże z nim poważniejsze plany. Próbuje zająć się fotografowaniem ptaków, jednak osobliwe znalezisko na drzewie absorbuje go zupełnie i próbuje na własną rękę wyjaśnić motywy śmierci samobójcy. Zaprzyjaźnia się z miejscowym detektywem i księdzem, na których także padają jego podejrzenia co do śmierci. Zaraz po znalezieniu ciała pojawia się w Rojnie wdowa po Andrzeju Guzowskim, która dla Madeja nie pozostaje obojętna... Zdradza mu parę faktów z życia męża, a te prowadzą bohatera dalej. W końcu natrafia na grób w Rojnie człowieka bez nazwiska. Okazuje się, że NN miał dużo wspólnego z Guzowskim.

Autor książki zatytułował bardzo wymownie swoją książkę. Poprzez losy bohaterów zagłębia się w  CHASZCZE ludzkich losów. Ukazał zawiłe drogi człowieka, ciemne strony życia, nagięte ludzkie sumienia, codzienne problemy. Każdy z bohaterów przedziera się przez chaszcze własnego życia; każdy walczy z samotnością, alkoholizmem, chorobą, miłością, słabościami, własnym sobą. Autor wplata w powieść elementy folkloru, wkłada w usta pani Eleonory legendę o pustelniku, pojawiają się wątki PRL-u.

"Żyjemy w chaszczach. Patrzy pan na to kłębowisko i nie wiadomo, co z czego wyrasta. Czy ta gałąź należy do tego korzenia. Coś pan odgrzebie, chwyci, myśli, że trafił na właściwy trop, a tymczasem gęstwina pochłania wszystko, co pan do tej pory ustalił" s. 316. Czyż nie jest podobnie w życiu???

Czy polecam tą książkę? TAK    Czy przeczytałabym je jeszcze raz? TAK     Czy mam je w bibliotece? NIE

Bardzo zależy mi na Waszych komentarzach.  Jeśli tu byłeś/byłaś proszę napisz kilka słów dla innych :):)